Convert to GutenPalm or to PalmDoc tarafından Frédéric Raynal Yazar hakkında: Frédéric Raynal bilgisayar bilimlerinde tez hazırlıyor, bkz :INRIA.Okumayı (Tolkien 'den Balzac'a ) ve müzik dinlemeyi(Mozart'tan Philip Glass'a ve Led Zeppelin'den Massive Attack'a ya da Björk ve Boris Vian'a , fakat rap, techno ya da benzeri türlerden kaçınır ;-) çok sever. İçerik: Giriş Betimleme autofs automount Yapılandırma /etc/auto.master dosyası Automount'un map'leri Son ayrıntılar Sonuç Bu yazı için görüş bildiriminde bulunabilirsiniz

automount ve autofs

Çeviri : Ceyhun Elmas

Özet:

automount ve autofs dosya sistemi yönetiminde çok güçlü ve işleri kolaylaştırıcı araçlardır. Bu sayede kullanıcılar farklı dosya sistemlerine yalnızca gereksinim duyduklarında otomatik olarak bağlanırlar. (mount edilirler)

Giriş

Fiziksel sistem(hard disks, floppies, cdrom, ...) ve/ya da the işletim sisteminde bağımsız, dataların yazılması (bu anlamda değil) farklıdır : dosya sistemi olarak ne çağırırız ? (Umarim dil konusuna önem gösterenler ya da gramer uzmanları bu kısa yollardan dolayı beni affeder.;-) /etc/fstab dosyası sistemin her açılışında hard mount noktaları sağlar. Bu dosyadaki her giriş uygun yerlere ve uygun dosya sistemlerini tanımlar. (sabit diskinizin bölümleri gibi). Daha sonra diğer noktalara erişmek istediğinizde yalnızca root yetkileriyle mount işlemini yapabilirsiniz. (/etc/fstab dosyasına kullanıcı için özel bir tanım yapılmadıysa...) root olarak isteğinize uygun özel mount noktalarını özel seçeneklerle oluşturabilirsiniz. Sıradan kullanıcı buna aynı haklarla sahip değildir (neyazik ki ;-) , tüm verilere erişimi kısıtlanmıştır.

Mount ve fstab man sayfaları tüm komutları ve içeriğini açıklıyor.

Her ikisi de (automount, autofs) sistem yöneticilerine dosya sistemine erişen tüm makinaları düzenleyebilme olanağı sağlıyor. Aynı yolla istenirse mount işlemi de yapılabilir. Kullanıcılar bu şekilde tüm dosya sistemine saydam biçimde erişebiliyorlar (çekirdeğin bu isteğe vereceği cevabı önemsemeden).

Betimleme

Bu çift(automount, autofs), istemci/sunucu modeli kullanılan ağlarda kullanılabilir gibi görünebilir.Sunucu koşuyor, istemleri bekliyor. İstem geldiğinde sunucu otomatik olarak iki duruma geçiyor.Birincisi istemi yanıtlıyor diğeri yeni istemleri bekliyor.

Burada autofs bekleyen sunucu, automount ise "iki duruma dönüşen sunucu" 'dan biri rolünü oynuyor. Yanıtlar yapılandırma dosyasında tutuluyor.

autofs

Genellikle autofs yeniden açılış anında etkin hale gelir ve sistemin kapatılması (ya da kapatılıp açılması --reboot-- ) durumunda kapanır. Bunula birlikte sistem yöneticisi dilerse elle de durdurup başlatabilir.

autofs 4 farklı seçeneğe sahiptir:

1. start :
isminde olduğu gibi işlemleri başlatır. İşlem başladığında, autofs "map"'lere (map'ler özel mount noktalarıdır) bakar. Yapılandırma dosyası /etc/auto.master'dır. Daha sonra automount her mount noktası için başlatılır. Bundan sonra autofs, NIS map'lerine bakar (bu yazıda sarı sayfalardan daha fazla bahsetmeyeceğiz );
2. stop :  autofs ve tüm automount'lar durdurulur. ;
3. status :  o anki yapılandırma ve koşan automount'lar görüntülenir. ;
4. reload :  auto.master tekrar okunur ve bunun dışındakiler durdurulur ve yeni mount noktaları için tekrar başlatılır. Değişiklikler birdahaki açılışta aktif hale gelir. Bir başka deyişle auto.master'daki değişiklikler autofs yeniden başlatıldığında devreye girer.

automount

automout ilk mount noktasından (ilk noktaya rastladığında autofs automount'u başlatır) ve bu mount noktasının getirdiği yeni map bileşenleriyle çalışır. Map, dosya sisteminde otomatik olarak mount edilecek yerleri automount'a bildirecektir. (adından anlaşılacağı gibi ;-). Burada mount , ileride birileri dizin ağacında biryerlere erişmeye çalıştığında mount noktasında bildirildiği biçimde otomatik olarak devreye girecektir.

Dosya sisteminde etkin olmayan mount noktaları belli bir süre geçtiğinde otomatik olarak devre dışı bırakılır (umount edilir). (bu sürenin değeri 5 dakikadır).

Yapılandırma

/etc/auto.master dosyası

Burada Sun biçimi kullanılarak map'ler açıklanıyor.Diğer biçim (hesiod) aşağıda açıklandığı gibi kullanılamaz.

/etc/auto.master autofs'in ana dosyasıdır.Her satır mount noktalarını ve bu mount noktalarından mount edilecek olan dosya sisteminin bilgisini içerir. Son alan, mount başladığında mount noktalarına geçişe izin verir.

satır dizgisi şöyle olmalıdır  :
mount-noktası automount-için-uygulanacak-map [ -mount-seçenekleri-virgülle-ayrılır ]

Örnek :

Burada 3 mount noktası yapılandırılıyor, /home, /misc ve /mnt. Dosyaya erişim /misc içinde, automount /etc/auto.misc dosyasını mount seçeneklerini bulmak için ve dosya sistemine birleştirmek için okuyacaktır.
Son iki satır seçenekleri alır. Bunlar mount man sayfalarında açıklanıyor ve standart şekile getiriliyor. Örneğin son satırında görüldüğü gibi, autofs ve automount sarı sayfalarla tam uyumludur (NIS ve diğerleri).

Automount'un map'leri

Bu dosyanın dizgisi neredeyse auto.master ile aynı.(bu normal çünkü o da bir map dosyası;-) :
anahtar [ -mount-seçenekleri-virgülle-ayrılır ] yer

Haydi bir önceki /etc/auto.misc fdosyası  örneğine geri dönelim:

Dosya için mutlak yol : then :
/mount-point/key/path/file

Sonra windows'umun config.sys dosyası okunur, burada hemen "cat /misc/windoz/config.sys" komutunu çalıştırıyorum ve /dev/hda1 aygıtına erişiyor.

Burada dikkat etmemiz gereken nokta dosyadaki ilk satırın NFS 'den paylaşıma açılmış dizini gösterdiğidir. (automount ve autofs'in nekadar uyumlu olduğu hemen görülüyor ;-)

Son ayrıntılar

Öncelikle, map'deki dosyalardan herhangi birine erişmeye çalıştığımızda yol tanımının eksiksiz yapılması gerektiğine dikkat etmeliyiz. Mutlak yolu girerken aralar için genellikle TAB kullanırız. Eğer map yüklenmediyse, anahtar çalışmamış olacaktır. Bir önceki örnekten devam edelim , eğer aynı config.sys dosyasına erişmek ve  :
%1 > cat /misc/ <TAB >
yamak istiyorum. Tamamlayacak herhangi birşey bulamadığında yalnızca hayalkırıklığı yaşatacak "beep" alacağız. (değişik seçenekleri olan "beep" herzaman bir yanlışa işaret etmeyebilir.Bunları ayırt etmeliyiz. <CTRL+D> komutunu çalıştırdığınızda tüm sağlanan değerleri görebilirsiniz, eğer azsalar.)

Problem gibi görünen bu durum aslında normaldir. Belli ki işlemi tamamlamayı denediğinizde ,dizin içerikleri tarandı, daha sonra denk gelen sembolleri izlediniz. Burada erişim olana kadar /misc dizini boştur. Diğer bir deyişle, mount noktası otomatik olarak kaldırılana kadar kullanmazsınız. (daha fazla kaynak içerilmediğinde ve zaman aşımında sonlanacaktır.)

Sonuç

Kişisel bilgisayarlarda Linux koşuyor ve örneğin, Windows, automount ve autofs yaygın biçimde kullanılıyor,root olarak girişler genelde ayrı tutuluyor. Erişilecek veriler ve FAT ve FAT32 bölümleri için map üzerinde tanım yapılması yeterlidir.

Ağ anlamında, sarı sayfalar (diğer yazı serisinde bu konuyla ilgili çalışacağız) ve NFS gibi özellikler kullanılmaya başladığından beri bu özellik en önemli bileşene karşılık geliyor. Fiziksel olarak nerede olduğumuzu düşünmeden istediğimiz her yere bu sayede erişim sağlayabiliriz.

automount özelliğiyle bir sunucunun kullanılması yalnızca sunucuda bir hata olması durumunda istemcileri etkileyecektir. Dolayısıyla bu sistem büyük firmaların servis dışı sürelerini azaltması açısından büyük önem taşır. (özellikle 10 ya da daha fazla NFS sunucusu olan yapılarda...)

Bu yazı için görüş bildiriminde bulunabilirsiniz

2001-02-27, generated by lfparser version 2.9